Een nieuw Italiaans restaurant in Leiden! Dat moet worden uitgeprobeerd. Ik ben er tot nu toe twee keer geweest, een keer op een drukke zaterdagavond en een keer op een rustige doordeweekse avond. Allebei de keren werd ik heel vriendelijk ontvangen en bediend. Er hangt echt nog zo’n feestelijke we-zijn-net-open sfeer.
Het ziet er leuk uit, heel leuk zelfs: kleurige, stoere muurschilderingen tot aan het plafond trekken direct je oog als je binnenkomt. Een Italiaanse Vespa voor de deur en binnen matching Vespalampjes aan de muur. De bediening loopt in kekke zwarte shirtjes met daarop oneliners als: “I’ll make you an offer you can’t refuse” en “Life’s too short to eat bad pizza”. En de (overigens zeer betaalbare) rekening wordt opgediend in een schattig miniatuur kartonnen pizzadoosje.
De tafeltjes staan erg dicht op elkaar, wat op een drukke avond niet alleen erg krap aanvoelt, maar ook heel lastig is voor de bediening. Op zaterdagavond heb ik daardoor heel wat bestek zien vallen, en erger: zelfs een paar glazen drank over een van de gasten heen.
Dan het eten: het smaakt niet slecht, maar echt geweldig is het niet. Het voorgerecht met verschillende Italiaanse vleeswaren smaakt alsof het bij onze plaatselijke supermarkt vandaan komt, brood idem dito. Ook de pizza’s kunnen niet tippen aan die van de Leidse collega’s van Giuseppe en Karalis. Het smaakt gewoon allemaal niet zo Italiaans.
De nagerechten hebben we niet geprobeerd, maar ik meen het standaardassortiment van de Sligro herkend te hebben…
Toevallig hoorde ik dat de buren een tafeltje verderop wilden weten wat het verschil is tussen Coppa di Parma en Prosciutto di Parma. De serveerster gaat het navragen in de keuken maar de kok “weet het niet omdat het allemaal uit Italië komt”! Zou het??
Als je echt authentiek Italiaans wil eten, zou ik Zucca overslaan, het Italiaanse van dit eettentje is meer een gimmick die zich beperkt tot de vespalampjes en de fantasie-Italiaanse woorden op de muren. Het ziet er leuk uit, maar: Life’s too short to eat bad pizza!
