Sprookjeshof

Sprookjes werkelijkheid in 'nieuw' sprookjeshof

Sprookjes werkelijkheid in Sprookjeshof Zuidlaren. Reeds vele decennia genieten kinderen van de sprookjes in ons mooie dorp Zuidlaren. De familie Tolner bezorgde, samen met de medewerkers, ons onvergetelijke dagen. Iedereen wist dat de sprookjes natuurlijk niet echt waren. Sneeuwwitje bestaat niet, heksen bestaan niet. Of toch? Sinds, na veel ellende voor de familie Tolner, het park over is genomen en er ook nieuwe bedrijfsleiding aanwezig is, lijken echter de sprookjes werkelijkheid te zijn geworden. Zo mochten wij vandaag ervaren. Kaya gaf aan graag zijn verjaardag te willen vieren in het Sprookjeshof. Op de internetsite van het sprookjeshof staat een arrangement met de naam ‘kinderfeestje.’ Er staat, ik citeer, “toegangsprijzen voor kinderfeestjes pp minimaal 8 personen, waarvan 6 kinderen.” Er komen op het feestje van Kaya 22 personen, waarvan 8 kinderen. Naar onze mening voldoen wij dus ruimschoots aan het criterium en hebben arrangement 4 uitgekozen, zodat iedereen 2x drinken krijgt en als afsluiting een frietje. Prijs per persoon 12 euro. Totaalprijs zou dan worden 264 euro. Een aanzienlijk bedrag! Omdat er ook 6 opa’s en oma’s komen, die slechts aan een tafel hun kroost in de verte zullen gaan gadeslaan, genietend van de kleinkinderen en het kopje koffie, wilden Diana en ik in overleg gaan met het sprookjeshof om te kijken of we iets aan de prijs konden doen. Immers, opa’s en oma’s komen niet glijden, wipwappen, een klimwand trotseren of een balletje slaan op de midgetgolf die nog niet afgebouwd is. Vol goede moed stapten wij het etablissement binnen en vanaf dat moment werden wij een sprookje ingetrokken. Een zeer vriendelijke vrouw, speciaal voor vandaag gekleed in militair tenue in het kader van het bevrijdingsfestival Zuidlaren 2017 (baret zat niet goed), verwelkomde ons en bood ons een mooie rode appel (ok, koffie) aan. Wij deden ons verhaal en al snel werd duidelijk dat er niet te onderhandelen viel. Sterker nog, ze liet ons weten niet achter haar eigen tekst op de internetsite te staan, want in ons geval was er toch echt geen sprake van een kinderfeestje. Dat opa’s en oma’s (70+) niet gebruik willen maken van een klimwand, de glijbaan of alle andere vele attracties, was niet haar probleem. Dat is de keuze van de mensen zelf, de mogelijkheden zijn er wel. Nee, geen kinderfeestje, maar, zo sprak ze, er dienen losse kaarten gekocht te worden a 9,50 euro per stuk. Arrangement onmogelijk! Van de rode appel hadden we ondertussen een hapje genomen (het aangeboden kopje koffie was opgedronken). Lief zei ze dat opa’s en oma’s wel een 65+korting van 2 euro konden krijgen. Scheelt toch 6x2 euro! Een snelle rekening laat het volgende zien: Arrangement 22x 14 euro= 264 euro (iedereen 2x drinken en frietje) Sprookjesvoorstel: 10 rittenkaart 87,50 euro 6x 65+ à 7,50 = 45 euro 6x 9,50 = 57 euro 14x 5 euro = 70 euro ( 2 consumpties volwassene, voor kinderen zelf meenemen) Totaalbedrag= 260 euro Conclusie, het door ons te moeten betalen bedrag is nagenoeg gelijk. Een bakje friet wordt niet gegund. Een groep van 22 mensen, die als het goed zou bevallen ongetwijfeld terug zou komen, die hun goede ervaringen aan vrienden zouden doorvertellen…..maar nee, het is geen kinderfeestje. Kaya, die 11 jaar wordt en het heerlijk vindt in Zuidlaren, die zijn neefjes en nichtjes wil meenemen naar de plek waar hij meerdere keren met veel plezier gespeeld heeft, de plek waar zijn bonusopa als kind nog in een kabouterpakje over het park liep om andere kinderen te vermaken, de plek waar we personeelsavonden hielden in het restaurant, de trots van Zuidlaren…….vergane glorie! De rode appel begon zijn werk te doen….we kregen een folder en werden verzocht het aangeboden kopje koffie alsnog af te rekenen. Stomverbaasd reageerde een medewerkster achter de kassa. Ook zij gaf aan dat de koffie was aangeboden en dat er niets in de kassa stond….maar 10 meter verderop werd de zwarte cape om het lichaam geslagen, koud leek het te worden toen op bitse toon gesproken werd: “ twee koffie afrekenen!” Een zwarte schim gleed met spoed de keuken in. De medewerkster, vol fatsoen met Zuidlaarder normen en waarden, met respect voor de familie Tolner, knikte naar ons en liet ons niet betalen. Ze leefden nog lang en gelukkig gaat niet altijd op….niet elk sprookje loopt klaarblijkelijk goed af……Sprookjeshof van weleer is niet meer…..